Εικόνες και λέξεις του καλοκαιριού - ακόμα...

Στους παλιούς μεταπτυχιακούς μου φοιτητές και πάλι ο "λόγος".

Η Σίσσυ Σκυτιώτη μου έστειλε και άλλες φωτογραφίες - από την Ήπειρο και από την Ικαρία.

Οι δύο πρώτες είναι από το Γεφύρι της Πλάκας, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων. Δυστυχώς κατέρρευσε στην αρχή της χρονιάς... Αφορμή ήταν οι ισχυρές βροχοπτώσεις. Αιτία ήταν η ταλάντωση που δημιουργούσε η ορμή του νερού και που θα είχε ίσως αποφευχθεί αν είχαν δημιουργηθεί αναχώματα στα θεμέλιά του, ώστε να μειώνεται η ορμή του νερού στο βάθρο του.

Η Σίσσυ στις Ράχες Ικαρίας. Όπως μου γράφει, στην Ικαρία τα σπίτια χτίζονταν με πέτρα του νησιού και πάντα μέσα σε πλαγιές ανάμεσα στο πράσινο, για να προστατεύονται από τους πειρατές που βρίσκονταν στους Φούρνους Κορσεών, το νησί των πειρατών, πολύ κοντά στην Ικαρία. Όπως μου επισημαίνει, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι δεν ασχολούνταν με την Ικαρία, λόγω των επιδρομών των πειρατών.

Λοιπόν, ομολογώ ότι όταν άκουγα ανθρώπους να λένε ότι πήγαιναν στους Φούρνους Ικαρίας, νόμιζα ότι επρόκειτο για χωριό της Ικαρίας! Αυτά παθαίνει κανείς, αν δεν ταξιδεύει να γνωρίσει τα μέρη της πατρίδας του...

Χθες βράδυ, ψάχνοντας στα βιβλία μου για ποίημα ανάλογο της διάθεσής μου, για τη χθεσινή ανάρτηση, θυμήθηκα ότι ο Χάρης Ψαρράς, πλέον διδάκτωρ φιλοσοφίας του δικαίου (του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου) και εδώ και αρκετά χρόνια ένας από τους καλύτερους νέους ποιητές της χώρας μας, έχει γράψει ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ποίημα για την "Αντιγόνη".

Αντιγόνη

Ποιος θα το πίστευε πως κορίτσι ασυλλόγιστο
καλά κρυμμένο στη σκιά της άγουρης νιότης του
πιστό όσο άλλος κανείς θά' ρθει το ακαταλόγιστο
να διεκδικήσει απ' τους θεούς ώστε να γίνει διώκτης του
φόβου που τρώει εποπτευόμενους κι επόπτες;
Μ' ένα μονάχα βλέμμα της τη γη ορθώνει. Σκιάζεται
ο άναξ ο κούφιος κι ευθύς τους στρατιώτες
να την ξεκάνουν τους καλεί και η πλάση τραντάζεται.

Όνομα αρχαίο, προσφώνηση γλυκιά για την αγάπη.
Του αδελφού της του νεκρού προστάτιδα έχει γίνει.
Πετάει το στάρι και κρατάει το σινάπι.
Με του έρωτα τη χαλασιά κερδίζει τη γαλήνη.
Αιμομειξίας ευγενούς ο πόθος την κυκλώνει
κι αυτή είναι η αιτία που απόψε ξεσκεπάζεται
στο φως η όψη της. Τους άρχοντες ζυγώνει
να την ξεκάνουν τους καλεί και η πλάση τραντάζεται.

Κι όπως οδύνης σπαραγμός πλανιέται στ' όνειρό της
έτσι γυρίζει μοναχή της στις ερημιές και κλαίει.
Κι όπως κυλά το δάκρυ της δροσιά στο μάγουλό της
της λύπης πνεύμα αγέρωχο το θάρρος της εμπνέει
γιατί στη χούφτα της αυγής φαιό φωλιάζει αστέρι.
Η Αντιγόνη το θωρεί, το αγγίζει και το ασπάζεται
καθώς δημίους ταπεινούς του βασιλέα το χέρι
να την ξεκάνουν τους καλεί και η πλάση τραντάζεται.

Ω κοριτσάκι αλώβητο, παρ' όλη τη θανή σου
αμείλικτη είσαι ένσταση κι άνθος αχνό που λιάζεται
μες στο σκοτάδι. Τους σιωπώντες η φωνή σου
να την ξεκάνουν τους καλεί και η πλάση τραντάζεται.

                                                  Χάρης Ψαρράς, "η δόξα της ανεμελιάς"

"Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων" θα παρουσιαστεί τις επόμενες ημέρες σε διάφορα θέατρα της Αθήνας, π.χ. τη Δευτέρα, 31 Αυγούστου, στο Θέατρο Βράχων. Μη τη χάσετε!